Lutherse Kerk

De Evangelisch-Lutherse Gemeente Utrecht-Zeist e.o. is een kleine, hartelijke gemeenschap met leden van alle leeftijden. Bij de gemeente horen mensen de stad Utrecht, Zeist en de omliggende regio. Lutheranen met verschillende culturele achtergrond zijn bij ons thuis.

De sfeer en stijl van de gemeente, zoals gemeenteleden deze omschrijven : vrijheid van denken en geloven, lutherse traditie, vrolijke vroomheid, gezelligheid en verdieping, feestelijke en verstilde muziek, respect voor de leefwijze van de ander, omzien naar elkaar.

We hebben in 2020 al kennis kunnen maken toen de lichtsculpturen van de masterclass een aantal weken in onze kerk mochten zijn. In 2021 hebben we samen met mensen uit de (binnen)stad een middag lampionnen gemaakt. In 2023 hebben we geinspireerd door het water en de historie van onze kerk de octopus Ursula gemaakt.

Dit jaar gaan we weer  met een groep gemeenteleden en buurtbewoners samen een sculptuur maken.

Het thema dit jaar is ‘Zorg voor elkaar, zorg voor iedereen’. In een bijeenkomst voor de zomer was er een bijeenkomst met wat binnenstadbewoners en vanuit dit thema kwamen we op de hond als verbinder. Er wonen veel honden in de binnenstad; deze honden lopen vaak een rondje langs de singel. Deze mensen komen elkaar elke dag tegen en zijn een gemeenschap op zich. Ze kennen elkaar, letten op elkaar en zorgen voor elkaar: De hond als verbinder.

We gaan met dit thema aan de slag en laten ons hierbij inspireren van het beeld van hondje Biru wat in het Zocherpark staat.

We gaan 6 donderdagavonden bij elkaar komen in de Lutherse Kerk aan de Hamburgerstraat van 19:00 tot ca 22:00. De avonden zijn op 26 september, 3 oktober, 10 oktober, 17 oktober, 24 oktober en 31 oktober.

 

Tölpel heet het beest, dat vrij vertaald dwaas of deugniet betekent. Tölpel is een volwaardig lid van de familie, die Luther op de hielen volgt op zijn weg door het klooster en later de vriend wordt van de kinderen. Tölpel wordt genoemd in de tafelgesprekken. Luther noemt deze viervoeter en zijn soortgenoten het trouwst van allemaal en ze zouden zo veel meer gewaardeerd worden als ze niet met zovelen waren. “God heeft zijn grootste geschenk het gewoonste gemaakt.” Als Tölpel een keertje bij de maaltijd aanwezig is en bedelt om een stukje vlees van zijn meester kijkt hij Luther aan met de bek open en ogen vol verwachting. Luther reageert: “O, als we allemaal zo zouden kunnen bidden zoals deze hond kijkt naar het vlees! Al zijn gedachten zijn geconcentreerd op het stukje vlees. Daar buitenom heeft hij geen enkele gedachte, wens of hoop”. Als één van de kinderen vraagt of dit hondje ook naar de hemel gaat, aait Luther ‘m over z’n kop en zegt: “Wees gerust kleine hond. Bij de opstanding krijg jij een gouden staart”